2 Ocak 2016 Cumartesi

Anime Tavsiyesi: Ano Hana (Ano Hi Mita Hana no Namae wo Bokutachi wa Mada Shiranai)

Selamlar! 2016'nın ilk yaynını giriyorum şuan hazır mısınız ehehueheue. Yılbaşı akşamı benim için normal sıradan bir gündü. Zaten o gün 4 dersim vardı. Eve 12'de geldim. O gün evde kimse de yoktu. Yılbaşımı karanlıkta, tek başıma anime izleyerek geçirdim. Cips kola aldım bilgisayar başına geçtim hiç kalkmadım dhgdfjghf. O yüzden son akşam baya anime bitirdim. Uzun zamandır dram kategorisinde bir anime izlemek istiyordum. herkese soruyordum "Ağlamalı bi anime biliyor musunuz?" diye. Bunu önerdiler iyi madem başlayayım dedim. Başlarken aşırı umutluydum dedim tamam  üzülcem sanırım bunda. Lakiiiiiiiiiiiiiiiiin.... sonu beni o kadar üzmedi *Duygusuz!*

2 yıl sonradan gelen edit: Yalnız ben bu animede ağlamıştım nasıl üzülmedim yazmışım..........

Animenin tam adı Ano Hi Mita Hana no Namae wo Bokutachi wa Mada Shiranai ama çok uzun olduğu için Ano Hana diye geçiyor he yerde. 
Konusu ise
Çocukken beraber olan 6 arkadaş, içlerinden Meiko "Menma" Honma' nın ölümüyle lise yıllarına kadar birbirinden ayrı yaşamışlardır. Ölümünden 5 yıl sonra Menma, Jinta'ya görünür ve dileğinin yerine getirilmesini ister, ancak dileğinin ne olduğunu hatırlamamaktadır. Jinta' da bu dileği bulmak ve gerçekleştirmek için diğer çocukluk arkadaşlarıyla iletişime geçer, beraber geçmişe ait anıları hatırlamaya çalışırlar.

 Menma karakteri o kadar sevimliydi kii *-* Sırf onun için bile izlenir anime. Sürekli gülen, saf çocuksu neşeli bir karakterdi Menma. Şimdi giriş açıklamamda üzülmedim dedim ama sonu gerçekten dramatikti yani ağlanılabilirdi. Ve animeyi çok çok beğendim. Dostluk o kadar güzel işlenmişti ki bi an orta okuldaki arkadaşlarımı arayıp "10 yıl sonra tekrar buluşmaya var mısınız?" demek istedim sonra ise kendimi frenledim dur Atlantisli yapma bunu dedim :'). Neyse konuyu dağıtmayayım ;v;

Menma sadece Jintan'a görününce ilk Jintan kendine duyduğu vicdan azabı yüzünden onu halüsinasyon sanar. Ama kısa bir süre sonra işin aslını anlar. Menma bir dileğinin gerçekleşmesi için tüm arkadaşların yıllardan sonra tekrar bir araya gelmesini istemektedir.

İlk başlarda acı çeken veya Menma'nın ölümünü aşamayan tek kişi Jintan gibi dursa da aslında herkesin Menma'yı özlediği ve içlerinde bir parçanın olduğu anlaşılır. Arkadaşlar o kadar ayrı tabaklara dağılmışlardır ki bir araya gelmeleri çok zordur. Anoru popüler bir kız olmuştur, Tsuruko ve Yukiatsu çok iyi bir koleje gitmektedirler, Poppo dünyayı dolaşan biridir, Yukiatsu ise okula gitmeyip sadece evde kalan bir genç olup çıkmıştır. Bakalım arkadaşlar bir araya gelecekler midir :>>


Dediğim gibi anime çok çok güzeldi. Karakterleri olsun, çizimleri olsun konusundan bahsetmiyorum bile. Dostluğu o kadar güzel işlemişler ki :')) Yalnız sonu biraz kavak yelleri gibiydi... Sanırım ne demek istediğimi anladınız :D Final bölümü çook çok dramatikti. Sonunda yapılan konuşma ciddden üzüldüm ama ağlayamadım ben ağlamak istiyordum ,-, 

Animede beni en etkileyen yer şurası olmuştu. Menma'yı hani sadece Jintan görüyor ya Menma da bunu fırsat bilip kendi evlerine gidiyor. Annesi böyle salonun bir köşesini kızına ayırmış, dua ediyor onun için bi de Menma seviyor diye bir tabak körili yemek koymuş.. Kardeşi geliyor "Anne ablam 5 yıl önce öldü her köri yaptığında ona ayırma artık" diyor. Annesi gözü yaşlı "Biliyorum oğlum, ama ablanın aklı biraz zayıftı öldüğünü bile anlamamış olabilir" diyor bunun üzerine Menma sessizce, gülümseyerek "Öldüğümü biliyorum anne" diyor........... Böyle dramatik diyaloglar bolca mevcuttu gerçekten dram kategorisinin hakkını veriyordu..


Vaktiniz varsa mutlaka bakın derim, pişman olmayacaksınız eminim :')
Bir sonraki yayında görüşmek üzeree :3





5 yorum:

  1. bu animeyi hep seyretmek istiyordum,
    ama öyle ki; çok üzülürüm de etkisinde kalırım diye seyretmekten de biraz çekiniyordum. aynı Clannad serisi gibi. onda da aynı durumdayımdır. hatta wolf children filmini seyrederken de böyleydim. internette partlar biçiminden izliyordum. üç part halindeydi yanılmıyorsam. aile yeni bir düzen kurmuştu, hayatın çıkardığı zorlukların bir şekilde üstlerinden geliyorlardı ama bunlar tatlı zorluklardı. dedim şimdi "son partta çok üzücü bir şey olacak kesin! kesin öyle bir konu olacak ki, bu çocuklar insanlar arasında kabullenilmeyecek, düzenleri bozulacak, hatta insanlar yaratık diye avlamaya çalışacak" diye aklımdan onlarca hayali senaryo kurup o son partı iki ay sonra seyretmiştim. ama bu animeyi izlemeyi haylice bir istiyorum. clannad serisini de öyle.

    sonda yazdığın diyaloglar o kadar hüzünlüydü ki, hem seyretme, hem de seyretmeme arasında kala kaldım, şayet cesaretimi bulabilirsem başlayacağım bu seriye. ve arasaydın Atlantis'li. ^^
    belli mi olur, bir on yıl sonra kesişirdi yollarınız.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Clannad'dan daha üzücüymüş bu. Başlarken yorumları okumuştum ve herkes Clannad ile karşılaştırıp bunda daha çok ağladıklarını söylemiş.. Her zaman mutluluk verici şeyler izlemek oluyor be River :c Hayatta neşe olduğu kadar hüzün ve keder de var maalesef... Arama mevzusuna gelince... Orta okuldakilerle pek anlaşabilen biri değildim doğrusu cesaretim yok aramaya >.<

      Sil
    2. Clannad'ın gerçekten hüzünlü bir hikayesi vardı. Ama anlamada güçlük çekmiştim. Anlamak için baya çaba sarf ettiğimi hatırlıyorum :)

      Sil
  2. Cok güzel bir animeye benziyor gercekten. Kac bölüm peki bu animemiz ^^

    YanıtlaSil

Tasarım: Şevval & Moka